پابرهنگان

1. در روز نهم محرم (تاسوعا? حس?ن?) شمر بن ذ? الجوشن با نامه‏ا? که از عب?داللّه‏ داشت از "نُخ?له" ـ که لشکرگاه و پادگان کوفه بود ـ با شتاب ب?رون آمد و پ?ش از ظهر روز پنجشنبه نهم محرم وارد کربلا شد و نامه عب?داللّه‏ را برا? عمر بن سعد قرائت کرد.
ابن سعد به شمر گفت: وا? بر تو! خدا خانه ات را خراب کند، چه پ?ام زشت و ننگ?ن? برا? من آورده‏ا?. به خدا قسم! تو عب?داللّه‏ را از قبول آنچه من برا? او نوشته بودم بازداشت? و کار را خراب کرد?... .21
2. شمر که با قصد جنگ وارد کربلا شده بود، از عب?داللّه‏ بن ز?اد امان نامه‏ا? برا? خواهرزادگان خود و از جمله حضرت عباس عل?ه‏السلام گرفته بود که در ا?ن روز امان نامه را بر آن حضرت عرضه کرد و ا?شان نپذ?رفت.
شمر نزد?ک خ?ام امام حس?ن عل?ه‏السلام آمد و عباس، عبداللّه‏، جعفر و عثمان (فرزندان امام عل? عل?ه‏السلام که مادرشان ام‏البن?ن عل?ها‏السلام بود) را طلب?د. آنها ب?رون آمدند، شمر گفت: از عب?داللّه‏ برا?تان امان گرفته‏ام. آنها همگ? گفتند: خدا تو را و امان تو را لعنت کند، ما امان داشته باش?م و پسر دختر پ?امبر امان نداشته باشد؟!22
3. در ا?ن روز اعلان جنگ شد که حضرت عباس عل?ه‏السلام امام عل?ه‏السلام را باخبر کرد. امام حس?ن عل?ه‏السلام فرمود: ا? عباس! جانم فدا? تو باد، بر اسب خود سوار شو و از آنان بپرس که چه قصد? دارند؟
حضرت عباس عل?ه‏السلام رفت و خبر آورد که ا?نان می‏گو?ند: ?ا حکم ام?ر را بپذ?ر?د ?ا آماده جنگ شو?د.
امام حس?ن عل?ه‏السلام به عباس فرمودند: اگر می‏توان? آنها را متقاعد کن که جنگ را تا فردا به تأخ?ر ب?ندازند و امشب را مهلت دهند تا ما با خدا? خود راز و ن?از کن?م و به درگاهش نماز بگذار?م. خدا? متعال می‏داند که من بخاطر او نماز و تلاوت قرآن را دوست دارم.23
حضرت عباس عل?ه‏السلام نزد سپاه?ان دشمن بازگشت و از آنان مهلت خواست. عمر بن سعد در موافقت با ا?ن درخواست ترد?د داشت، سرانجام از لشکر?ان خود پرس?د که چه با?د کرد؟ "عمرو بن حجاج" گفت: سبحان اللّه‏! اگر اهل د?لم و کفار از تو چن?ن تقاضا?? می‏کردند سزاوار بود که با آنها موافقت کن?.
عاقبت فرستاده عمر بن سعد نزد عباس عل?ه‏السلام آمد و گفت: ما به شما تا فردا مهلت می‏ده?م، اگر تسل?م شد?د شما را به عب?داللّه‏ می‏سپار?م وگرنه دست از شما برنخواه?م داشت.24